Prof. Ryszard Przewłocki: Jestem profesorem PAN, Polskiej Akademii Umiejętności, a kiedyś byłem aktorem Teatru 38. Tam się z Julem spotkaliśmy i spędzaliśmy we dwójkę naprawdę dużo czasu. On był niezwykle twórczy w różnych dziedzinach, to zainteresowanie Jula techniką, podglądaniem pewnych zjawisk... Na przykład ja wtedy też interesowałem się mózgiem, dużo żeśmy na ten temat rozmawiali i nawet wymyślaliśmy jak to zrobić, żeby zobaczyć co się dzieje w tym mózgu. Otóż z Julem wymyśliliśmy, żeby popatrzeć na korę mózgową przy pomocy aparatów do analizy podczerwieni i nawet mieliśmy zrobić taki aparat i Julo by go zrobił pewno, ale nie mogliśmy dostać tej aparatury, bo ona wtedy była dostępna tylko w wojsku i nie mogliśmy tego w żaden sposób skonstruować. Jednak mieliśmy taką ideę, żeby oglądać mózg, aktywny, w trakcie pracy. Taka możliwość była, bo ja wtedy już pracowałem też w takiej instytucji, która się zajmowała trochę tym zagadnieniem, to znaczy neurobiologią czy funkcjonowaniem mózgu i odkrycie kory mózgowej można było zrobić, tam po prostu taki aparat nastawić i oglądać to. Zresztą w jednym filmie Jula jest taka rzecz z magnesem: magnesowanie mózgu. A to już wiemy, że teraz mamy taką aparaturę, która rzeczywiście, przy pomocy pola magnetycznego może zmieniać funkcjonowanie pewnych części mózgu, czy kory mózgowej. To był niezwykły człowiek.

Zaglądanie do mózgu w filmie Kilka praktycznych sposobów na przedłużenie sobie życia, 1974

Krzysztof Korczyński: Przygody mikroskopowe z Julem były też cudowne. O, tu jeszcze zostały te mikroskopy... Pamiętam, myśmy robili te niesłychane eksperymenty mikroskopowe i Julo nawet miał taką ideę, żeby nakręcić film jak te, powiedzmy, pantofelki rozgrywają jakieś dramaty, ale nie doszło do realizacji tego. Myśleliśmy jak zrobić do tego fabułę i co by można tutaj kombinować, tak że go to szalenie zainspirowało. Był niezwykle twórczy, to znaczy on właściwie uważał, że sztuka jest wszędzie, tylko ją trzeba umieć zobaczyć. No i taka jest prawda. I kwestia wyobraźni i kreatywności, a tego mu nie brakowało. To była postać niezwykla, ogromnie sobie cenię, to, że go znałem.

następna opowieść