Dzięki dofinansowaniu MKiDN zinwentaryzowano oraz poddano odkwaszeniu i konserwacji część archiwum Juliana Antonisza. Na stronie www.archiwumjulianaantonisza.pl dostępny jest inwentarz zawierający opis 30 zeszytów i 21 teczek-pomysłowników Juliana Antonisza.

Projekt zrealizowany dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

 

Wielokrotnie nagradzany na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych twórca filmów animowanych i eksperymentalnych, jeden ze współzałożycieli krakowskiego Studia Filmów Animowanych, wynalazca i kompozytor.

Zrealizował 36 filmów, z których większość była rysowana bezpośrednio na taśmie filmowej. Przy realizacji większości filmów współpracował z żoną Danutą Antoniszczak (Zadrzyńską). W 1966 roku ogłosił Manifest artystyczny Non Camera, w którym sformułował swoją wizję filmu, tworzonego bezpośrednio na taśmie filmowej, bez użycia kamery.

Ukończył średnią szkołę muzyczną oraz studia na Wydziale Malarstwa i Grafiki krakowskiej ASP. Wcześniej przez jeden semestr studiował też fizykę na UJ. Wykształcenie w tak różnych kierunkach ułatwiło mu tworzenie kina prawdziwie autorskiego: filmy według własnych pomysłów samodzielnie reżyserwał i animował, komponował do nich muzykę, opracowywał dźwięk, używając przy tym wszystkim konstruowanych przez siebie urządzeń. Opracował wiele własnych technik bezpośredniego oddziaływania na taśmę filmową, eksperymentując nawet z rysowaniem dźwięku na ścieżce dźwiękowej filmu. Filmy Antonisza są nieodłączną częścią większości reprezentatywnych pokazów polskiej animacji.

Ważniejsze nagrody:

• Nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym – Tours 1969 za W szponach seksu,
• I Nagroda „Złote Koziołki” w grupie filmów animowanych na II Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży – Poznań 1971 za Jak nauka wyszła z lasu,
• Nagroda główna „Brązowy Lajkonik” na 12. Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych – Kraków 1972 za Jak działa jamniczek,
• Grand Prix „Złoty Lajkonik” na XX OFFK i „Brązowy Smok” na XVII MFFK – Kraków 1980 za Ostry film zaangażowany – non camera,
• Nagroda główna „Brązowy Lajkonik” na XXII OFFK – Kraków 1982 za Polską Kronikę Non-Camerową Nr 1,
• Nagroda Główna oraz Nagroda jury FIPRESCI na XXX festiwalu filmów krótkometrażowych – Oberhausen 1984 za Polską Kronikę Non-Camerową Nr 6,
• Wyróżnienie specjalne jury FICC w zestawie retrospektywnym SFA na XXX festiwalu filmów krótkometrażowych – Oberhausen 1984 za „Fobię”, „Kilka praktycznych sposobów na przedłużenie sobie życia” oraz za „Dziadowski Blues – non camera, czyli nogami do przodu”,
• Nagroda jury FICC na XXXII festiwalu filmów krótkometrażowych – Oberhausen 1986 za Światło w tunelu,
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki – Szefa Kinematografii za osiągnięcia w roku 1980 — Warszawa 1981
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki – Szefa Kinematografii za osiągnięcia w roku 1986 — Warszawa 1987